Tytułowe mastitis, czyli pojawiające się w pytaniu zapalenie wymienia jako nazwa wywodzi się z greki i w dosłownym tłumaczeniu oznacza pierś (mastos) i zapalenie (itis), co rzecz jasna okazuje się być banalnie logicznym. Zapalenie wymienia jest zjawiskiem częstym, jak wskazuje literatura przedmiotu w Polsce może dotyczyć ono nawet ponad połowy bydła. Mastitis może wypływać z różnych przyczyn, jak również przyjmować różne postacie. Zachęcamy więc do zapoznania się z treścią artykułu, w którym postaramy się przybliżyć tematykę mastitis oraz odpowiedzieć na pytanie, jak sobie z nim radzić, jak je zwalczyć.

Rodzące się ciele przez okres pierwszych tygodni życia lokuje źródło swojej odporności w siarze – zawiera ona immunoglobuliny oraz przeciwzapalne cytokiny. Mówimy wtedy o odporności biernej. Wynika to z faktu iż cielę rodzi się z „pustym” układem odpornościowym, a więc wysoką podatnością na atak ze strony wszelkiego rodzaju drobnoustrojów chorobotwórczych. To właśnie podanie siary zabezpiecza cielę do momentu wytworzenia się odporności czynnej na właściwym poziomie – co ma miejsce średnio po 6 tygodniu życia – do tego czasu odporność ta jest niezwykle słaba. Między 3, a 6 tygodniem życia odporność pozyskana z siary maleje, a odporność czynna jest niezmiernie niska. Główną przyczyną śmiertelności cieląt w pierwszym miesiącu życia są problemy dotyczące sfery jelitowej. Warto, więc zadbać o dodatkową ochronę zdrowia hodowli.

Antybiotykowe stymulatory wzrostu (ASW) już od ubiegłego stulecia szczyciły się sławą. Pod koniec II wojny światowej lekarze weterynarii otrzymali dostęp do środków antybiotycznych i zaczęli wykorzystywać je w leczeniu „mastitis”, czyli zapalenia gruczołu mlekowego u krów. Już pod koniec lat 40. XX wieku uznano, że antybiotyki podawane zwierzętom wraz z paszą przyczynić się mogą do zwiększenia przyswajalności składników odżywczych z pożywienia oraz pozytywnie wpływać na przyrost masy ciała. Stąd właśnie ich nazwa.

Żywienie zwierząt hodowlanych ma niebagatelne znaczenie. Zwierzęta niejednokrotnie przyczyniają się do przenoszenia różnego rodzaju chorób. Wraz z pożywieniem dostarczane mogą być ludziom: bakterie, pasożyty. Warto więc poprzez właściwy chów – żywienie zwierząt zadbać o człowieka. By dostarczać mu to co najlepsze - co wesprze i wzmocni jego organizm, zamiast doprowadzić do wystąpienia niebezpiecznych schorzeń odzwierzęcych.